แม้ว่าจำนวนของกล่องช่วยเหลือบรรเทาทุกข์ (ที่บรรุจอาหาร ยา ของอุปโภคจำเป็น) สำหรับผู้ลี้ภัยในโลกทุกวันนี้จะยังห่างไกลจากคำว่า ‘เพียงพอ’ แต่ก็มีกล่องกระดาษจำนวนมากมายเหลือเกินในค่ายอพยพเหล่านี้ที่ต้องถูกทิ้งเป็นขยะไร้ค่าภายในระยะเวลาอันสั้นหลังจากที่มันเสร็จสิ้นภารกิจการบรรจุสิ่งของเป็นที่เรียบร้อย

นี่คือเหตุผลหลักที่นักออกแบบสาวชาวดัชท์ Lisanne Koning คิดสร้างสรรค์โครงการ Inside the Box ของเธอขึ้นเพื่อจะมอบบทบาทใหม่ให้กับกล่องกระดาษเหล่านี้เป็นคำรบสอง โดย Koning คิดว่าเจ้ากล่องกระดาษลูกฟูกน้ำหนักเบาพวกนี้น่าจะเป็น ‘ของเล่น’ สำหรับเด็กๆ ในค่ายอพยพได้เป็นอย่างดี

โครงการ Inside the Box ของ Koning คือการสร้างสรรค์บอร์ดเกมและของเล่นประเทืองปัญญาสำหรับเด็กๆ บนกระดาษกล่องกู้ชีพที่พิมพ์ภาพและลายเส้นไว้ด้านในอย่างสวยงาม โดยเมื่อกล่องเหล่านี้หมดหน้าที่จากการขนของแล้ว มันก็พร้อมจะให้เด็กๆ หรือคุณครูอาสาในค่ายลี้ภัย นำมาแปลงร่าง ตัด ประกอบ และสร้างชีวิตใหม่ให้เป็นของเล่นได้อย่างง่ายดาย

Koning เล่าว่าไอเดียนี้ของเธอพัฒนาขึ้นจากงานวิทยานิพนธ์สมัยเรียน ที่เธอเคยตั้งสมมติฐานว่า “นอกเหนือจากการบรรทุกอาหาร ยา หรือของใช้จำเป็นแล้ว กล่องบรรเทาทุกข์ที่ส่งจากทั่วโลกไปยังค่ายผู้อพยพนั้น น่าจะสามารถนำความสุขเล็กๆ ไปให้กับบรรดาเด็กภายในพื้นที่เหล่านั้นได้ด้วย”

 เราชื่นชอบหลายไอเดียการส่งต่อ ‘ของเล่นในกล่อง’ ของ Koning ไม่ว่าจะเป็นบอร์ดเกมสไตล์ Candy Land ที่มาพร้อมลูกเต๋ากระดาษไซส์บิ๊ก, รถบรรทุกคันน้อยที่ตัด-พับ-ประกอบขึ้นเป็นทรงสามมิติได้อย่างน่ารัก, ภาพแบ็คดร็อปรูปภูเขา ทะเลทราย ชายหาด เรื่อยไปจนถึงรูปตุ๊กตาสิงสาราสัตว์ต่างๆ เช่น อูฐ ยีราฟ นกฟลามิงโก ฯลฯ

Creative Citizen เห็นด้วยกับดีไซเนอร์สาว Lisanne Koning อย่างที่สุดว่า ‘การเล่น’ นั้นคือหัวใจของพัฒนาการและจิตวิญญาณของเด็กๆ ซึ่งมนุษย์ทุกคนก็ควรได้รับสิทธิ์ (ที่จะเล่น) นี้อย่างเต็มที่ในวัยเยาว์ของพวกเขา “โดยเฉพาะกับเด็กๆ ที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางภัยพิบัติหรือความแร้นแค้นด้วยแล้ว การเล่นน่าจะเปรียบได้กับยาวิเศษที่ช่วยเยียวยาจิตใจของพวกเขาได้อย่างมาก”

แม้ว่าไอเดียนี้จะยังอยู่ในขั้นตอนการทดสอบโปรโตไทป์อยู่ แต่เราเชื่อว่ามันน่าจะเป็นแรงบันดาลใจที่ดีให้กับหลายองค์กรในโลกที่จะนำไปต่อยอดคิดโครงการช่วยเหลือเด็กในมุมใหม่ๆ หรือประยุกต์ใช้บรรจุภัณฑ์กันในมุมที่สร้างสรรค์ขึ้นกว่าเดิม  หรืออย่างน้อยๆ ก็น่าจะทำให้หลายคนฉุกคิดขึ้นได้ว่า “โมงยามแห่งการละเล่นนั้นมีคุณค่าต่อลมหายใจของเด็กคนหนึ่งไม่น้อยไปกว่าอาหารหรือน้ำเลย”